Wanneer een debat over werk voor jongeren?

De regering heeft haar Generatiepact voorge-steld, een contract tussen de generaties. In juridische termen impliceert het woord ‘contract’ het akkoord van twee partijen, in dit geval de generaties. Het is dan ook kras te moeten vaststellen dat in een debat dat zo kapitaal is voor de toekomst van onze sociale zekerheid, de werknemers en de senioren uitvoerig geconsulteerd werden via hun syndicale organisaties, maar dat naar de jongeren niet werd geluisterd. Waar is dan het akkoord van de twee partijen?

Van de 28 pagina’s die dit document telt, zijn er 17 gewijd aan maatregelen om de carrières van werknemers van ouder dan 55 jaar te verlengen. Slechts... 2 pagina’s gaan over middelen om jongeren te helpen om zich te integreren in de arbeidsmarkt. Verdienen de 148 000 werkzoekenden jonger dan 30, dan geen eigen plan? Precies zij hebben de meeste moeite om te begrijpen hoe men werk voor hen gaat creëren door werknemers van 55+ langer op hun stoel te houden. Niemand begrijpt deze logica.

In tegenstelling tot wat men kon horen tijdens de betogingen van 28 oktober, stelt het pact de generaties niet als kemphanen tegenover elkaar. De jongeren hebben niet dezelfde ambities, noch dezelfde doelstellingen als hun ouders. De generaties zijn geen concurrenten van elkaar. De meeste werk-loze jongeren zijn gefocust op hun probleem: een plaats op de arbeidsmarkt veroveren. Zij zijn veeleer in een individuele strijd gewikkeld dan in een collectieve. En toch begrijpen ze dat een arbeider die 40 jaar in de metaalsector heeft gewerkt, ernaar snakt ermee te mogen ophouden op 58 jaar.

Ons systeem van sociale zekerheid is gebaseerd op het principe van de solidariteit: de actieven dragen bij voor de niet-actieven. Het Belgische sociale model is een van de beste ter wereld en de meeste jongeren vinden het heel normaal dat ze de oudere generaties moeten steunen. Maar om dat te kunnen doen, moeten ze werk hebben! Dit terwijl veel jongeren van de ene stage in de andere sukkelen, van de ene onzekere job in de andere terwijl ze snakken naar één ding: een stabiele baan, van onbeperkte duur. Wij wachten dan ook op concrete voorstellen van de regering op dit vlak, en op een debat ten gronde over deze problematiek.

Al te veel jongeren zijn ontgoocheld. Laten we hen eindelijk de kans geven om hun capaciteiten te tonen, hun creativiteit, hun vernieuwingsdrang, hun goede wil, en vooral hun bereidheid tot solidariteit! n

Benoit Materne