Antoine maakt messen van recyclagemateriaal

“Het was patattenmessen of prozac”, stelt messenmaker Antoine Van Loocke (67) ietwat dramatisch. Maar het vat het parcours van de ontwerper van keukenobjecten-slash-juwelen wel goed samen. Op zijn 42ste zat de gewezen tuinman wat in de knoop met zichzelf. Hij vond wel wat verstrooiing in schilderen en beeldhouwen, maar vond dat de magie van zo’n kunstwerk snel uitgewerkt was. “De communicatie stopt als een beeld af is. Je kan er dan enkel nog naar kijken. Bij een mooi mes heb je nog de optie om het te gebruiken.” Op zoek naar een nieuwe passie kwam hij uit bij een gebeurtenis uit zijn kindertijd. “Mijn moeder was haar patattenmesje kwijt. Mijn vader stelde voor een nieuw kopen. Maar mijn moeder wou koste wat het kost haar oude, verweerde mesje terug. En dus stortte mijn vader de hele vuilnisbak uit over de binnenkoer om dat mesje te zoeken tussen het vuilnis. Dat had veel indruk op mij gemaakt. Dat een gebruiksvoorwerp zo belangrijk kon zijn voor iemand.”

Antoine begon te prutsen met gerecycleerde lemmeten en recuperatiemateriaal voor de heften, en al snel had hij de smaak van het messen maken te pakken. Zijn unieke keukenmessen, gemaakt van (rot) hout, hoorn, verwarmingsbuizen, ... bleven niet onopgemerkt. “Ik ontwierp een mes voor Kobe Desramaults. En Peter Goossens vroeg me een messenset te ontwerpen voor een jubileum. Die set heb ik intussen zelf nog eens vernieuwd. Ik heb dus mijn eigen gerecycleerde messen opnieuw gerecycleerd. Dat circulaire vind ik heel belangrijk. Er is al zo veel brol.”

Antoine’s oeuvre bestaat haast enkel uit keukenmessen. “Messen voor de jacht of samoeraizwaarden interesseren me niet. De messen die ik maak kunnen gebruikt worden voor iets waar ik achter sta. Keukenmessen horen bij een ritueel. Ik ga niet naar de kerk, maar voor mijn kinderen maakte ik soep. Dat was ons ritueel. En de groenten snij je het liefst met een keukenmes waarvan je weet wat je eraan hebt.”