“Koningin zijn, het zal je maar overkomen”

Over enkele weken krijgt u haar te zien in de rol van haar leven. Actrice Veerle Eyckermans (51) kruipt vijf weken lang in de huid van koningin Paola.

De timing kon haast niet beter. De opnames voor de fictiereeks Albert II waren net afgerond, of de vorst kondigde de troons- wisseling aan. Vanaf 8 september krijgt u op Eén een blik achter de schermen van zijn 20-jarige koningschap. Met in een belangrijke rol uiteraard koningin Paola, alias actrice Veerle Eyckermans. En waar kunnen we haar beter ontmoeten dan op een koninklijke locatie? We spreken af in het Paleis op de Meir in Antwerpen, ooit eigendom van het Belgische koningshuis, maar nu een museum.

Plus Magazine: Hoe is men bij u terecht gekomen om koningin Paola gestalte te geven?

Veerle Eyckermans: Belangrijk is dat de personages geloofwaardig overkomen. Ze hoeven geen identieke kopie te zijn van de echte persoon, maar je hebt wel een acteur nodig die wat in de richting zit. Daarvoor worden foto’s vergeleken en zo is men bij mij uitgekomen. Ik zal dus een beetje aan Paola doen denken. Maar toen het telefoontje kwam met de vraag, moest ik toch wel even gaan zitten.

Hebt u ook karaktereigenschap-pen met haar gemeen?

Eigenlijk wel, we houden allebei van kunst, de tuin, de natuur en vooral van fotografie! Maar daar houdt het wel op denk ik (lacht).

Hoe hebt u zich voorbereid?

Ik heb natuurlijk alle mogelijke foto’s ooit verspreid opgezocht, biografieën gelezen, dvd’s bekeken, herbekeken, gepraat met mensen die haar kennen,.... Ik moet wel zeggen dat ik na een 70-tal goeie foto’s te hebben verzameld het gevoel kreeg dat de figuur Paola langzaam begon binnen te dringen.

U hebt haar ook ontmoet.

Ja, op een tentoonstelling van Jan Fabre in Eupen. En ik moet zeggen dat ik daar heel erg van onder de indruk was. De koningin was heel spontaan, geïnteresseerd en vriendelijk. Vanaf het moment dat zij binnen kwam, straalde zij een heel innemende rust uit. Ze leek plots heel gewoon. Ik dacht: Waaauw wat een vrouw! Zo mooi en dat op die leeftijd! Ze doet het toch maar allemaal. Wat een leven! Vol actes de présence! Maar ik dacht ook, wat een opdracht: koningin zijn, het zal je maar overkomen!

En u hebt haar verteld dat u haar ging vertolken.

(Aarzelt). Uit respect kan ik daar niet teveel over kwijt. Toen haar verteld werd dat ik haar ging vertolken, reageerde ze verrast en vervolgens geamuseerd. Dat wordt niet simpel!, zei ze. Met als gevolg dat ik volledig ingenomen was door haar charme. Of ze gaat kijken, weet ik niet. We zullen wellicht nooit een reactie van het paleis krijgen.

Ze heeft altijd een kil en ongeïn-teresseerd imago gehad. Wat voor vrouw is Paola volgens u?

Dat komt volgens mij omdat ze niet graag in het middelpunt van de belangstelling staat, maar vooral omdat ze nogal een timide karakter heeft. Ze slaagt er niet altijd in om te blijven glimlachen. Als ze niet geïnteresseerd is, laat ze dat zien. Soms is dat ook een signaal. Dat protocollaire gedoe kan soms heel lang duren. Maar ik heb haar drie uur zeer geboeid en geïnteresseerd gezien, en het was geen vanzelfsprekende tentoonstelling!

Voor mij is ze warm en vooral huiselijk, ze houdt van de gewone dingen van het leven en vooral van kunst! Privé zit ze graag in haar tuin en maakte ze liefst van al lange wandelingen met Albert en de vrienden. Ik moet wel toegeven dat toen ik het scenario las, ze een beetje anders was dan ik had verwacht. Maar ik ben van mijn personage gaan houden. Ik heb tijdens mijn vakantie de hele uitzending over de troonswisseling ook aandachtig gevolgd.

Denkt u dat koningin Paola blij is dat hun taak erop zit?

Ik denk dat ze al die jaren erg haar best heeft gedaan, om de koning bij te staan en te steunen én in haar rol van koningin. Maar het is genoeg geweest, tijd om de fakkel over te dragen en te genieten van de oude dag samen met Albert.

Jullie hebben geen parodie gemaakt van de koninklijke familie.

Zeker niet. Wij spelen het verhaal van 20 jaar koningschap, gebaseerd op de feiten. Er is intense research gedaan – de scenaristen spraken met intimi, biografen, royalty watchers – en iedereen heeft zich erg goed voorbereid op zijn personage. Natuurlijk weet niemand hoe het er achter de deuren van het paleis aan toe gaat. Vanaf daar wordt het fictie. Je geeft je eigen interpretatie van het personage volgens je aanvoelen. Daar drong de regisseur (n.v.d.r. Frank Van Mechelen) op aan. We praten ook niet met het Franse accent, maar gewoon algemeen Nederlands.

Uw dochtertje Io (10) speelt prinses Elisabeth in de reeks. Het was vast fantastisch voor haar.

Het aandeel van mijn dochter is miniem. Ze is aanwezig tijdens een familiebijeenkomst, meer is het niet. Maar het is wel een heel mooie scène op het einde van de serie, ze komt maar heel even in beeld, maar voor haar was het heel leuk om te doen.

Heeft ze nu de smaak te pakken en wil ze ook actrice worden?

Oh, dat wil ze al heel lang, is dat niet de droom van alle meisjes op haar leeftijd? Ik zeg dan meestal: liefje er zijn nog opties. Maar ze volgt wel al jaren Woord aan de Academie van Mechelen en dat vindt ze fantastisch.

Zou u deze rol uw belangrijkste tot nu toe noemen?

Ja, na Kulderzipken denk ik wel dat je dat zo kan stellen. Bij de Moeder van de Duivel kon ik mij volledig laten gaan, het kon niet op toen. Bij Paola is dat anders, het personage en het scenario zitten volledig op je lip. Het is de kunst om je vrijheid te vinden. Als acteur vind ik het een hele verantwoordelijkheid, je beseft dat de mensen met een vergrootglas gaan kijken, je voelt ook verantwoordelijkheid ten opzichte van het koningshuis. En je weet dat iedereen commentaar zal hebben. Mensen zullen ons met hun meningen om de oren slaan! Dat heb je natuurlijk minder bij een gewone fictiereeks. Het is aan jezelf als acteur om je daar zo weinig mogelijk mee bezig te houden. Zelfs lovende commentaar moet je steeds in het juiste perspectief zien.

De opnames zijn sinds half juni klaar. Bent u al met een volgend project bezig?

Ja, ik ben bezig met een nieuwe serie die Vriendinnen heet. De reeks gaat over twee vriendinnen. Wij spelen het verhaal van hun vriendschap, van 17 tot 87 jaar. Veerle Dobbelaere en ik zijn de volwassen vriendinnen, Charlotte De Bruyne en Anemone Valcke de jongere versies.

U draait al even mee. Hoe moeilijk of makkelijk is het om in Vlaande-ren stand te houden als actrice?

Dat gaat met vlagen. Ik heb al meer dan twee jaar niets meer gedaan voor televisie en plots komen er twee series uit de lucht vallen! Ik geef een beetje les om te kunnen overleven en spreek spots in, hoewel dat de laatste jaren fel verminderd is.

Het is wel zo dat ik in de voorbije twee jaar – waarin ik geen film- of theaterrol gespeeld heb – harder gewerkt heb dan ooit. Ik ben de koningin van het uitvinden van werkjes. Zo heb ik onder andere het boek Kwartier voor aanvang gemaakt. Het is een fotoboek waar ik acht jaar aan gewerkt heb, met foto’s van acteurs in hun loge een kwartier voor ze op scène moeten. Het fascineerde mij enorm om de concentratie in de overgang van acteur naar personage te fotograferen.

Albert II, vanaf 8 september, vijf zondagen lang op Eén.

Ann Heylens

De mensen zullen ons met hun meningen om de oren slaan. Maar als acteur hou je je daar best zo weinig mogelijk mee bezig.