Mest is niet zo best

Bij mooi weer ga je graag aan de slag in de tuin. Om je planten of je gazon een handje te helpen ga je dan mest(korrels) uitstrooien. Maar let op, vooral je hond kan door deze stoffen een vergiftiging oplopen!

Minerale meststoffen zijn over het algemeen niet zo gevaarlijk als organische, omdat ze minder sterk ruiken en je huisdier er dus minder door aangetrokken wordt. Maar wanneer ze worden ingeslikt kunnen ze wel vergiftigingsverschijnselen veroorzaken, zoals irritatie van de spijsvertering en de gevolgen daarvan.

Mest van dierlijke origine (pluimvee- of koeienmest, hoornmeel, bloedmeel...) verspreidt wel een sterke geur die je huisdier kan aansporen om er een grote hoeveelheid van te verorberen. Bij een grote inname van dit mest kunnen er bij je huisdier vergiftigingsverschijnselen optreden zoals braken, buikpijn, diarree en een overvloed aan speekselafscheiding. Deze symptomen treden meestal snel na de inname op, maar zijn vaak mild. Een passende behandeling kan het leed verzachten.

Plantaardige mest, zoals die afkomstig van de wonderboom, die het giftige alkaloïde ricine bevat, of van cacaoschillen, die theobromine bevatten (zoals in chocolade), kan zeer giftig zijn en zelfs potentieel dodelijk voor je huisdier.

De meeste vergiftigingen kunnen op symptomatische manier worden behandeld, dus met behulp van medicijnen tegen braken en misselijkheid, actieve kool, krampstillende middelen en remedies tegen diarree. Maar soms is het nodig om je dier in het ziekenhuis te laten opnemen, het aan een infuus te leggen en een meer ingrijpende behandeling toe te dienen.

Over het algemeen heeft een hond meer last van dit soort vergiftigingen dan een kat, omdat die laatste van nature selectiever is. Maar let wel op met vloeibare meststof: die kan zich in het water bevinden dat je kat vervolgens opslurpt.

Heeft je dier mest ingeslikt? Aarzel dan niet en contacteer je dierenarts.