Glaucoom: overdruk in het oog

Van 12 tot 18 maart is het Wereld Glaucoom Week. Tijd om deze aandoening nog eens onder de aandacht te brengen. Bij glaucoom neemt de druk in de oogbol toe omdat er teveel oogvocht is in verhouding tot de mogelijkheid om dit te laten afvloeien.

Glaucoom doet zich vooral voor boven de leeftijd van 40 jaar. Bij glaucoom neemt de druk in de oogbol toe door een teveel aan oogvocht. Oogvocht heeft niets te maken met tranen. Tranen worden aan de oppervlakte van de oogbol afgescheiden, oogvocht zit in het oog.

Om een filmpje te zien over deze aandoening, klik hier

Als de verhoogde druk in het oog aanhoudt, wordt de oogzenuw hierdoor aangetast. Zenuwbundeltjes sterven af, wat leidt tot een afname van het gezichtsvermogen. Stukjes van het gezichtsveld in de periferie vallen weg. Dit gebeurt echter zo geleidelijk dat de patiënten er meestal pas hinder van ondervinden als er al grote delen van het gezichtsveld zijn uitgevallen. Ze lopen dan vaker tegen iets aan of zien dingen nietaankomen. Men spreekt dan van kokerzicht. Ook zien bij schemerlicht of in het donker gaat moeilijker. Op termijn kan dit zelfs leiden tot blindheid. De beschadiging van de oogzenuw is onomkeerbaar, het gezichtsverlies is definitief.

Maar bij sommige mensen ontstaan glaucoom bij een normale oogdruk. Dit normaledrukglaucoom wordt vooral vastgesteld bij mensen met een slechte doorbloeding van de kleine bloedvaten (vaak koude handen en voeten, witte vingers) bij wie ook de oogzenuw slecht doorbloed wordt.

Soorten glaucoom

Chronisch openhoekglaucoom is de meest voorkomende vorm van glaucoom. In dit geval ligt de oorzaak van de verhoogde oogdruk in een verminderde afvoer van inwendig oogvocht door afvalproducten in het afvoerkanaal.

Bij een acuut geslotenhoekglaucoom blokkeert de afvoer plots en stijgt de oogdruk in enkele uren tijd, wat gepaard gaat met veel pijn in en rond het oog, troebel zicht en misselijkheid.

Meestal treedt glaucoom op aan beide ogen, maar soms is het ene oog veel sterker aangetast dan het andere.

Glaucoom tijdig opsporen

Glaucoom kan reeds een hele tijd bestaan vooraleer men merkt dat er iets mis is. Vroegtijdig opsporen is dus belangrijk. Het meten van de oogdruk moet vanaf veertig jaar om de 1 tot 2 jaar gebeuren, vanaf 60 jaar jaarlijks.

Om de diagnose van glaucoom te stellen worden vier onderzoeken uitgevoerd: een oogdrukmeting (tonometrie), een controle van het uitzicht van de oogzenuw (oogfundus), een onderzoek van het gezichtsveld (perimetrie) en het meten van de kamerhoek (gonioscopie) om te bepalen om welk type glaucoom het gaat.

Risicofactoren voor glaucoom

Volgende elementen verhogen de kans op het ontstaan van glaucoom:

• Een hoge oogdruk
• De leeftijd: de frequentie stijgt na 40 jaar. Bij 65-plussers is 5% van de bevolking aangetast door de ziekte.
• De etnische groep: mensen met een donkere huidskleur zijn frequenter en ernstiger aangetast dan personen van het Kaukasische ras.
• Glaucoom in de familie (genetische factoren).
• Sterke bijziendheid.
• Geneesmiddelengebruik o.a. corticosteroïden (opletten voor oogdruppels en zelfs neusdruppels die cotisone bevatten!)

Behandeling

De bedoeling van de behandeling is de oogdruk te verlagen en op die manier de ziekte te stabiliseren.

Genezen kan helaas niet. Een regelmatige controle door de oogarts blijft dus steeds noodzakelijk. Meestal wordt ter behandeling gestart met oogdruppels. De behandeling met oogdruppels moet zeer stipt gebeuren volgens het voorschrift van de arts. Soms schrijft de arts ook pillen voor. Ter vervanging van medicatie of indien daarmee niet het gewenste resultaat wordt bereikt, kan een laserbehandeling uitgevoerd worden. Deze laserbehandeling is pijnloos en vergt geen ziekenhuisopname. Indien oogdruppels én laser onvoldoende resultaat geven is een operatie noodzakelijk.

Meer info:www.belglaucoma.be