“Mijn vader ondervindt wat problemen met zijn korte termijngeheugen, maar kan zich met de nodige thuishulp nog prima zelfstandig uit de slag trekken. Tot hij een poos terug via zijn vaste telefoon werd opgebeld door een zogezegde ambtenaar van de dienst voor pensioenen. Het bleek om een gehaaide oplichter te gaan”, vertelt dochter Sylvie.
De oplichter maakte hem wijs dat hij recht had op een premie, maar om die te kunnen storten had hij bankgegevens nodig. “Zo wisten ze hem zijn geheime bankcode te ontfutselen. De fraude kwam pas aan het licht toen mijn vader door de bank zelf werd gecontacteerd omdat hij zou hebben gevraagd om het krediet van zijn Visakaart te verhogen. Op dat moment ontdekte hij dat er intussen al zo’n 20.000 euro was weggesluisd. Slechts een klein deel van dat bedrag kon door de bank nog worden gerecupereerd, omdat mijn vader volgens hen zelf zijn codes aan de fraudeurs had meegedeeld.”
“Bij het indienen van een klacht bij de politie kon hij het verhaal niet meer exact reconstrueren, door zijn geheugenproblemen. Meer nog dan het verloren geld heeft het hele incident hem ook een mentale mokerslag uitgedeeld, waardoor hij volgens mij versneld is achteruitgegaan. Hij voelde zich schuldig en dom en uit zijn gedrag bleek ook dat hij verloren en getraumatiseerd was. We nemen hem nochtans niets kwalijk, want die oplichters zijn zo gewiekst dat hij weinig kans maakte.”
Op de radar van de bende
“Gelukkig heeft hij hier meteen open over gesproken met mijn zus en mij zodat we hem zoveel mogelijk konden helpen en opvangen. Ook bij ons heeft deze diefstal zijn sporen nagelaten. We waren in shock en sinds de bank ons waarschuwde dat slachtoffers na één geslaagde poging vaak op de radar van oplichtersbendes staan, leven we permanent in angst om hem.
Door zijn geheugenproblemen blijft hij immers erg kwetsbaar en omdat we ver van elkaar wonen, kan ik niet dagelijks binnenspringen. We proberen nu zijn rekening zo goed mogelijk te beschermen en drukken hem op het hart om uiterst voorzichtig te zijn met onbekende telefoons en mails. Tegelijk is het belangrijk dat hij nog zo zelfstandig mogelijk kan blijven. Zelf herinnert hij zich vandaag nog weinig van het voorval, maar de ervaring heeft hem wel een pak onzekerder gemaakt.”
