Patagonië in al zijn puurheid

Spectaculaire landschappen, een grillig klimaat en een fabuleuze dierenwereld maken van Patagonië een bestemming voor avonturiers. Onze rondreis bracht ons naar Bahía Bustamante, een van de meest ongerepte stukjes natuur van Argentinië.

Voor wie van noord naar zuid door Patagonië reist, is het Peninsula Valdés een van de eerste must-sees. Dit schiereiland in de Argentijnse provincie Chubut is de uitvalsbasis voor boottochten met één missie: walvissen spotten! De oceaanwateren rond het Peninsula Valdés vormen in de Zuid-Amerikaanse lente (onze herfst) de broedplaats voor walvissen. De kans om er een te spotten is dus best groot. Toch als de weersomstandigheden meezitten of bij een flexibel reisschema, wat voor ons niet het geval is. Geen walvis gespot dus. In Trelew, 60 kilometer ten zuiden van het zeer toeristische Puerto Madryn, zijn dino’s dan weer de lokale helden. In het Museo Paleontológico worden de skeletten van verschillende kolossale dinosauriërs en een van ’s werelds best bewaarde dinosauruseieren tentoongesteld. Een bezoek waard!

Spookdorp aan de oceaan

Honderd kilometer ten zuiden van Trelew schakelt ons reisavontuur een versnelling hoger. We verlaten de geasfalteerde Ruta Nacional 3 en komen terecht op de Ruta Provincial 1, die niets meer blijkt te zijn dan wat aangereden steengruis. Een krakkemikkige wegwijzer geeft de eerstvolgende plaats aan: Camarones op 136 kilometer. Huizen en andere getuigen van menselijke aanwezigheid verdwijnen algauw uit ons gezichtsveld. We rijden door een desolaat steppelandschap met als vegetatie alleen grassen en lage struiken. Na een uur komt de oceaan in het vizier. Nog een uurtje verderop bereiken we de verlaten legerbasis van Cabo Raso, die in de zomermaanden als camping opereert. Maar buiten het hoogseizoen is het plaatsje niet veel meer voor dan een spookdorp. De enige levende ziel blijkt een hond. Eens voorbij Cabo Raso rijden we de zonsondergang tegemoet om laat op de avond Camarones te bereiken.

Pinguïns en wilde lama’s

De Spaanse ontdekkingsreiziger Simón de Alcazaba was in 1535 de eerste Europeaan die de baai van Camarones aandeed. Een monument op de dijk herinnert aan dit historisch feit, al vond de uitbouw van het vissersdorp pas omstreeks 1900 plaats. Verschillende houten huisjes in de havenbuurt herinneren aan die beginjaren. Casa Rabal, een pakhuis uit 1901, blijkt de enige winkel in Camarones. Het gespreksonderwerp is er de walvis die een dag eerder in de baai heeft rondgezwommen. Op YouTube toont de kassierster ons de beelden, maar zo dicht bij zee trekken we liever zelf op onderzoek. Helaas levert een uurtje wandelen op het strand van Camarones ons geen dierenplezier op. Dan hebben we meer geluk in het Reserva Natural Cabo Dos Bahías, waar de duizenden magelhaenpinguïns wel op de afspraak zijn. “Elk jaar keren de pinguïns terug naar hun zelfde nest”, weet de parkwachter. “Pinguïnkoppels zijn trouw aan elkaar. Beiden beschermen het nest, broeden op de eieren en gaan afwisselend kilometers op zoek naar voedsel voor hun jongen.” Behalve de pinguïns blijken ook de guanaco’s, wilde lama’s, zich hier thuis te voelen, waardoor we getuigen zijn van hoe twee mannetjes vechten om hun favoriete vrouwtje.

1/9

Picknicken in de wijdse vlakte.

2/9

Een van de duizenden magelhaenpinguins.

3/9

Casa Rabal, de enige winkel in Camarones.

4/9

Monument ter ere van Simon de Alcazaba.

5/9

Excursie in het versteende bosque petrificado.

6/9

Guanacos of wilde lama’s.

7/9

8/9

Kunstwerk op een onherbergzaam strand bij Bahía Bustamante.

9/9

Ontbijt in het restaurant van Bahía Bustamante.

1/9

Picknicken in de wijdse vlakte.

2/9

Een van de duizenden magelhaenpinguins.

3/9

Casa Rabal, de enige winkel in Camarones.

4/9

Monument ter ere van Simon de Alcazaba.

5/9

Excursie in het versteende bosque petrificado.

6/9

Guanacos of wilde lama’s.

7/9

8/9

Kunstwerk op een onherbergzaam strand bij Bahía Bustamante.

9/9

Ontbijt in het restaurant van Bahía Bustamante.

Leven te midden van de natuur

Van Cabo Dos Bahías gaat het zuidwaarts door schijnbaar niemandsland. Na een rit van twee uur bereiken we Bahía Bustamante, waar in de jaren 50 van vorige eeuw de Spaanse ondernemer Lorenzo Soriano een zeewierboerderij en een dorp voor 400 arbeiders uit de grond stampte. Matias Soriano, een van zijn dertien kleinkinderen, heeft de plek intussen getransformeerd tot een ecolodge te midden van een 50.000 ha groot natuurgebied. “Mijn familie verklaarde me gek”, blikt Matias al lachend terug. “In 2000 waren alle gebouwen uit de periode van mijn grootvader vervallen. Een na een lapte ik ze op. Mijn project begon in ware hippiestijl, maar ik wist heel goed dat we hier over een heel bijzondere site beschikken. Op plaatsen als het Peninsula Valdés draait het vaak rond massatoerisme, hier leven we te midden van de natuur.”

In Bahía Bustamante zijn acht voormalige arbeidershuisjes tot sobere maar gezellige vakantiewoningen omgebouwd. Pas dit jaar zijn er voor het eerst vijf nieuwe vakantiehuisjes met meer luxe en comfort opgetrokken. Toch blijft luxe een relatief begrip in dit natuurparadijs. Zo is er enkel wifiverbinding in het restaurant en ’s avonds omstreeks 10 uur wordt de elektriciteit uitgeschakeld. Dat is best even wennen, maar ’s morgens wakker worden met vanuit je bed zicht op een uitgestrekte Atlantische Oceaan overtreft met grote voorsprong de dagelijkse dosis whatsappberichtjes.

Vol ongeduld trekken we vanuit de ecolodge op verkenning door het natuurgebied van Bahía Bustamante. Aan boord van een 4×4 en onder begeleiding van een natuurgids maken we een rondrit op de Cabo Aristizabal. Als gasten van de ecolodge zijn we de enige bezoekers in dit gebied, waardoor we de guanaco’s, de struisvogels, pampahazen, vossen en zeeleeuwen in hun natuurlijke biotoop kunnen spotten. Een dag later verkennen we het Peninsula Graviña, Op dit schiereiland stelen grillige rotsformaties de show en zijn opvallend minder dieren te zien. De vele baaitjes met kleine stranden vormen ideale plekken om in de zomer in alle intimiteit van de zon en het oceaanwater te genieten.

Leerrijk

Een heel andere excursie brengt ons landinwaarts naar een bosque petrificado, een versteend bos. Miljoenen jaren geleden was Patagonië begroeid met grote wouden, die door vulkaanuitbarstingen bedolven raakten. Al het organische materiaal van de bomen is in de loop der tijden vervangen door mineralen, maar de vorm bleef vaak wel behouden. Het is een best fascinerend fenomeen, al waait de gure wind ons tijdens het bezoek aan de bosque petrificado meermaals bijna tegen de grond.

Gezelliger is dan toch onze laatste avond in het restaurant van de ecolodge. We leren er Astrid Perkins kennen. Zij is de echtgenote van Matias Soriano en is mee in zijn droom gestapt om Bahia Bustamante op duurzame manier te beheren. “De lucht, de oceaan en de landschappen maken dat ik me hier thuis voel”, legt ze enthousiast uit. “Bahía Bustamante is een plek om te leren. We zijn hier dagelijks getuigen van de klimaatverandering: de walvissen trekken alsmaar noordelijker, de wind verandert vaker van richting en het regent veel meer. Hoe gaat dat allemaal verder evolueren? We willen tonen dat er een andere manier is om met de natuur om te gaan.” Een hoopvol signaal is alvast dat ondanks de politiek turbulente tijden in Argentinië de toeristische sector beseft dat de natuur een van de waardevolste troeven van het land is. En dat mochten we aan de Patagonische kust zelf ervaren. Onvergetelijk!

Plus d’infos

argentina.travel
larutanatural.gob.ar
bahiabustamante.com