Kwispelt je hond enkel als hij blij is?

Opvoedtips en verwentrucs

De lichaamstaal van je hond is veel complexer en meer ontwikkeld dan je denkt. De snelheid waarmee hij kwispelt, de hoogte van zijn staart en de breedte van de zwaaibeweging bepalen welke emoties je hond wil uiten en welke bedoelingen hij heeft. Tonen dat hij tevreden is, doet hij door vrij snel en breeduit met zijn staart te zwiepen. Als hij echt superblij en opgewonden is, omdat zijn geliefde baasje ’s avonds thuiskomt bijvoorbeeld, zwaait je hond zo wijd met zijn staart heen en weer dat zelfs zijn heupen mee bewegen.

Wordt je hond geprikkeld door een geur, omdat zijn baasje tegen hem praat of zijn eetbak in zicht komt, dan zal hij snel maar met veel minder omvang kwispelen. Hoe sneller zijn staart zwiept, hoe opgewondener hij is. Houdt je hond zijn staart laag en kwispelt hij traag en onzeker, dan wijst dat op een malaise. Omdat hij niet begrijpt wat je van hem verwacht, bijvoorbeeld. Of omdat een situatie hem zenuwachtig maakt.

Kwispelt hij daarentegen traag en met laaghangende staart, dan wijst dat erop dat je hond van zijn stuk gebracht is, dat iets hem intrigeert. Dat gedrag zie je vooral wanneer je hond een soortgenoot ontmoet: hij weet niet meteen hoe de andere hond zal reageren en vraagt zich af of ze zullen opschieten. Aan de verschillende bewegingen kan je ook zien hoe zelfverzekerd je hond zich voelt: hoe hoger hij met zijn staart kwispelt, hoe zekerder hij van zichzelf is. Hoe lager die staart, hoe minder zelfzeker.

Maar je hond communiceert niet enkel met zijn staart. Hij gebruikt ook andere lichaamsdelen – zijn oren, ogen, zijn kop, zijn hele houding – om de communicatie met zijn staart te verfijnen. Net als bij de zeven muzieknoten, worden deze signalen op duizenden manieren gecombineerd om oneindig veel verschillende boodschappen de wereld in te sturen. En vergeet vooral ook niet dat je hond ook communiceert door te blaffen!