Gerry en zijn golden girls lijken hun leeftijd niet

Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.

Hij heet Gerry Turner, is 72, voormalig restauranthouder en eigenaar van een villa aan een meer. Hij heeft oh zo veel stijl. Hij is oh zo aaibaar. Je zou hem zijn leeftijd niet geven, zoals men zegt.

Gerry Turner is het groot lot waar 22 kandidaten tussen 60 en 75 jaar naar hengelen in de Amerikaanse seniorversie van de realityreeks The Bachelor. Welkom bij The Golden Bachelor.

Ik zou nooit op het idee zijn gekomen om jullie hierover te onderhouden indien mijn vulkanisch temperament niet aan het koken was gebracht door een stortvloed aan polemische artikels over deze nieuwe reeks, die in de VS zonder veel deining al sinds 2002 op tv komt. Wat gevoelige zielen beroert? De leeftijd van de hoofdrolspelers. En vooral het feit dat je hen hun leeftijd niet zou geven.

Gezien de rampzalige beschrijvingen en de beschuldigingen aan het adres van deze 22 vrouwen dat ze niet representatief zijn voor hun generatie, verwachtte ik me aan cheerleaders vol siliconen, aangebracht door een chirurg onder ecstasy. Dus ben ik op YouTube naar fragmenten gaan kijken, ook al moest ik daarvoor eerst flink wat pubs voor diepvriespizza’s slikken, die mijn eetlust hebben vergald.

Niet representatief, deze vrouwen? Vreemd. Want die welke ik heb gezien, zo kom ik er elke dag tegen. Het zijn normale vrouwen. Dat wil zeggen: geen showbeesten. En niet voor iedereen representatief, uiteraard. Het probleem bij dat niet representatieve, zijn niet deze verzorgde, dynamische, grappige vrouwen, maar het beeld dat de samenleving heeft van 50-plussers. De stereotypen die ze heeft gecreëerd en waar ze aan vasthoudt, ondanks een goed zichtbare realiteit. Een vrouw van 73 wordt afgebeeld als een negentigjarige. Bij een artikel over mannen die net met pensioen zijn hoort een foto van bompa’s weggelopen uit een jaren 50 film, die petanque spelen, bretellen dragen en een pet (want ook mannen zijn het slachtoffer van vooroordelen). Wat voor polemiek zorgt, is dat de werkelijkheid niet overeenstemt met de clichés en zo de manier van denken in vraag stelt van een samenleving die worstelt met wat haar het meest angst aanjaagt: oud worden.

Ouder worden is vandaag geen synoniem meer voor eruitzien als een wrak.

Dat deze bacheloretten niet representatief zijn voor alle 60-plussers, maar eerder voor het segment dat een positief imago uitstraalt van ouder worden, zonder te idealiseren, gaat in tegen het angstwekkende beeld dat voortdurend wordt uitgestuurd. Dus, neen, op 60 of 70 vallen we niet noodzakelijk ten prooi aan kwalen en aftakeling. In de meeste realityreeksen zie je lichamen in goede conditie (Zijn àlle jongeren dan in goeie conditie, vraag ik me af?). Waarom zijn 60-plussers met zo’n lichaam dan een probleem? We zouden blij moeten zijn dat ouder worden vandaag geen synoniem meer is voor eruitzien als een wrak, dat velen in goede conditie zijn en niet stoppen met zich te verzorgen wanneer hun verjaardag als een vervaldag klinkt. Ja, op 60 willen we bevallig zijn, behagen en meer. En we hebben nog plannen en nog een heel leven voor ons.