Frankfurt am Main Onderschatte parel

Van de Duitse steden geldt Frankfurt als de grote onbekende. Je rijdt er hooguit langs, op weg naar de bergen of de zon. Toch is ‘Main’hattan een weekendtrip meer dan waard.

Wanneer je met de trein naar het financiële hart van Europa rijdt en de skyline in zicht komt, valt meteen de Messeturm op – het Potlood in de volksmond – als duidelijk herkenbaar oriëntatiepunt. Om een eerste indruk van Frankfurt te krijgen, gaan we bij de Eiserner Steg aan boord van de ms Maria Sybilla Merian (Primus-Linie) en varen twee lussen: een keer met de stroom mee en een keer er tegenin. We varen langs de zuidoever en de vele musea die samen de Museumsufer vormen, met het beroemde Städel Museum als vedette. En aan de noord- oever imponeert de skyline met de talloze wolkenkrabbers, die een perfecte ansichtkaart vormen. Van alle 18 wolkenkrabbers in Duitsland – torens van minimum 150 m – staan er 17 in Frankfurt. En dat aantal groeit nog sinds de Britten de EU hebben verlaten en Frankfurts rol als financieel centrum alleen maar groter is geworden. De vreemde eend in dit panorama is de Kaiserdom St Bartholomäus, de kathedraal met haar rode bakstenen toren, waar tussen 1562 en 1792 alle keizers werden gekroond.

Ambitieus project

Toen in maart 1944 de geallieerden Frankfurt bombardeerden, werd een van Europa’s best bewaarde middeleeuwse steden verwoest. Na de oorlog herbouwden de Duitsers het stadscentrum grotendeels in de hoekige brutalismestijl. Maar het verlangen naar de verwoeste Altstadt bleef en kreeg gestalte met het Dom-Römer Project. Dit ambitieuze project deed een Nieuwe Oude Stad herrijzen tussen de Römerberg en het Domplein, met vakwerkhuizen, pleinen en zelfs een nieuwe Krönungsweg, de verbinding van de Dom naar de Römerberg. Na zes jaar bouwen vond eind 2018 de grote opening plaats van het nieuwe hart van Frankfurt. Het moet dus nog wat patina ontwikkelen.

Grüne Soße

Vanaf de eerste verdieping van de overdekte Kleinmarkthalle kijken we uit op de kraampjes op straatniveau. Deze markt is, naast de buitenmarkt op het Konstablerwacheplein, niet alleen ideaal om op zaterdag groenten en fruit te kopen. Frankfurters spreken er ook af met vrienden om te lunchen of een glas wijn te drinken. In de Marktstubb, ook op de eerste verdieping, kookt Wolfgang Husky traditionele burgersmankost. De keuken is eenvoudig en lekker, de muren zijn behangen met emaillen borden. ‘Grüne-Soße mit 4/2 gekochte Eier und Salzkartoffeln’, een bord met veel groene saus en daarop twee doormidden gesneden hardgekookte eieren en gebakken aardappelen, is een gerecht waar de Frankfurters zo dol op zijn dat er zelfs een Grüne Soße-monument is. Kunstenaar Olga Schulz gaf zeven groentekassen op een rij elk een andere kleur groen. De saus bestaat namelijk uit zeven soorten fijngehakte kruiden, die worden vermengd met hardgekookt eigeel, mosterd, room en olie. Die zeven kruiden – van kervel tot komkommerkruid – worden dan ook in grote bossen op de markt verkocht.

Chique thee

Vlak bij de markthal vinden we MyZeil, een druk winkelcentrum dat winkelen, gastronomie en entertainment combineert onder een glazen dak. Het gebouw van architect Fuksas ziet er van buiten uit alsof een reus in al zijn woede een gat in de façade heeft willen schoppen. Binnen kan je op de bovenste verdieping de keuken van verschillende landen proberen of kan je chique thee kopen bij Ronnefeldt, voor de thuisblijvers. Thee verkopen doen ze hier al sinds 1823 en hun theesommeliers helpen je graag. In het Gallusanlagepark heeft een Nepalees geïnvesteerd in een kiosk waar je internationale kranten kan kopen, een snelle koffie haalt of aan het einde van de middag met collega’s aan een statafel een lokaal Bindingbiertje drinkt.

Zure appelen

De brug over, nemen we de trappen naar de entree van het Städel, een heerlijk overzichtelijk en behapbaar museum met een van Duitslands belangrijkste kunstcollecties, waaronder Tischbeins bekende portret van dichter Goethe, Frankfurts beroemdste zoon. Pal ernaast hangt Domenico Quaglio’s ‘Ansicht von Frankfurt am Main von Westen her’, dat laat zien hoe de stad eruitzag in 1831.

Daarna is het tijd voor onze doop met Äppelwoi. Daarvoor stappen we ‘Daheim in Lorsbacher Thal’ binnen, al sinds 1803 een herberg in de wijk Sachsenhausen. De hoofdober, een man met een kogelronde buik die het loopwerk graag overlaat aan zijn collega’s, heet ons welkom en wijst welke houten tafel hij voor ons bedacht heeft. De lokale cider van zure appelen staat op vrijwel alle tafels van de herberg in grijze aardewerken schenkkannen. De glazen met hun kenmerkende ruitjespatroon laten de drank goudkleurig glanzen. Qua alcohol is Äppalwoi iets sterker dan bier en de smaak is fris.

Glazenwassersdroom

Voor we de trein terug nemen, fietsen we zondagochtend langs de Main naar Ostend, de havenwijk met de Europese Centrale Bank, een glazenwassersdroom bestaande uit twee torens van 185 m. Het bleek geen sinecure om het gebouw te ontwerpen. Op de toegewezen plek staat namelijk de Grossmarkthalle, een beschermde markthal die moest blijven staan. En dus ontwierpen de Oostenrijkse architecten een gebouw over de markthal heen. De ECB is onderdeel van de herinrichting van de Frankfurter Osthafen, een fraaie rafelrand met start-ups in voormalige pakhuizen.