Regisseur Arne De Jaegere (30): “De levensstroom die ook in een 90-jarige zit, wordt onderdrukt”

“Eerlijk? Toen ik gevraagd werd om een voorstelling te maken met ouderen had ik er niet veel zin in. Ik betrapte mezelf erop dat ik ook veel vooroordelen had. Ik redeneerde: oké, ze hebben het soms moeilijk, maar ze hebben toch al een heel leven gehad, en er zijn toch ergere problemen in de wereld. Maar hoe meer ik met hen sprak, hoe meer hun verhalen mij diep raakten. Veel ouderen worden vaak geblokkeerd door structuren en de manier van denken in onze maatschappij, maar ook door hun eigen gedachten. Hoe vaak heb ik niet gehoord: ik mag niet klagen, ik mag al blij zijn dat er iemand voor mij zorgt, ik moet niet te moeilijk doen. Op die manier wordt de levensstroom die in iedereen zit, óók in een 90-jarige, onderdrukt. Dat heeft mij vaak verdrietig gemaakt.

Met Het Bataljong maken we graag voorstellingen die vertrekken van echte verhalen. Je ziet dan wonderen gebeuren. We hebben heel veel inspanningen gedaan om ook minder evidente personen bij het project te betrekken. Bewoners van een wzc, mensen die eenzaam zijn of die er fysiek slecht aan toe zijn. Ik geloof dat kunst mensen kan helpen om hun zelfvertrouwen terug te winnen. Daar wordt veel te weinig op ingezet. Het vergt veel passie en organisatie om dit tot een goed einde te brengen, maar het heeft echt iets teweeggebracht bij de acteurs en hun omgeving. Zo was er een man die amper iets zei. Na enkele moeizame gesprekken had ik begrepen dat hij vroeger veel met muziek bezig was geweest. Ik heb dan tijdens onze autoritten van en naar de repetities verschillende muziekjes opgezet om te ontdekken wat hij graag hoorde. Uiteindelijk zingt hij een heel nummer helemaal alleen op het podium, vol zelfvertrouwen.”