10 oorzaken van ongewenst urineverlies

Ongewenst urineverlies kan meerdere oorzaken hebben. Bij vrouwen is de meest voorkomende reden een verzwakte bekkenbodem. Bij mannen is de prostaat dan weer vaak de boosdoener. Hieronder lijsten we de tien meest voorkomende oorzaken van urineverlies op.

1. Verzwakking van de bekkenbodemspieren

Voor vrouwen is de meest voorkomende oorzaak van urineverlies een verzwakking van de bekkenbodemspier door zwangerschap, bevalling of de overgang. Zodra deze spier haar elasticiteit verliest, kunnen lichte inspanningen zoals tillen, rennen of zelfs lachen en niezen leiden tot ongewild urineverlies. Bekkenbodemspieroefeningen kunnen dit probleem voorkomen of verminderen.

2. Prostaatproblemen

Een vergrote prostaat of prostaatoperatie zorgt er vaak voor dat je moeilijk kan plassen of slecht kunt uitplassen. Ook ‘nadruppelen’ (Post Micturition Dribbling of PMD) is hierdoor veelvoorkomend. PMD betekent dat je na het plassen, wanneer het lijkt alsof je blaas leeg is, toch nog kleine hoeveelheden urine verliest. Mannen die hier last van hebben, gaan best even naar de huisarts. Er bestaan immers medicijnen die hierbij kunnen helpen.

3. Urineweginfectie of blaasontsteking

Een infectie van de urinewegen ontstaat als er te veel bacteriën in de plasbuis en de blaas terechtkomen. Hierdoor raakt het slijmvlies van de urinebuis of de blaas ontstoken (lage urineweginfectie). Als de bacterie in grote hoeveelheden op of in de slijmvliezen groeit, ontstaat er een ontstekingsreactie om deze bacteriën weg te krijgen. Als je vatbaar bent voor infecties, kunnen deze de blaas overactief maken en extra prikkelen. Een bezoek aan de dokter is dan noodzakelijk. De meest voorkomende symptomen zijn:

• vaak plassen, meestal maar kleine beetjes;
• aandrangklachten, het gevoel dat je steeds moet plassen, ook na het plassen;
• pijn in de onderbuik;
• branderig gevoel in de plasbuis bij plassen;
• bloed in de urine;
• troebele en vies ruikende urine;
• urineverlies.

4. Medicijnen

Bepaalde medicijnen kunnen de werking van je blaas, spieren of zenuwstelsel beïnvloeden, wat kan leiden tot ongewenst urineverlies. Zo verhogen vochtafdrijvende middelen, zoals plastabletten, de urineproductie, terwijl andere medicijnen de blaasspieren verslappen of de signaaloverdracht tussen blaas en hersenen verstoren. Denk je dat je urineverlies samenhangt met je medicatie? Bespreek dit dan met je huisarts.

5. Constipatie

Wanneer je last hebt van constipatie, komt er extra druk te staan op je blaas en urinewegen. Dat is niet alleen ongemakkelijk, maar verhoogt ook het risico op een blaasontsteking. Door ophoping van stoelgang in de dikke darm kunnen namelijk bacteriën in de endeldarm makkelijker groeien en zich verspreiden naar de urinebuis, bijvoorbeeld bij het afvegen. Voorkom constipatie door voldoende water te drinken en vezelrijke voeding te eten, zoals fruit, groenten en volkorenproducten.

6. Te weinig drinken

Als je te weinig drinkt, wordt je urine geconcentreerder; er zit dan verhoudingsgewijs meer afval in de urine. Hierdoor kan de blaas geïrriteerd raken. Als je een lange periode weinig drinkt, kan je blaas steeds minder urine vasthouden. Probeer dus voldoende (water) te drinken. Vermijd alcohol of koolzuurhoudende dranken. Te veel alcohol is één van de meest voorkomende redenen van ongewild urineverlies.

7. Chronisch hoesten

Hoesten zet druk op je blaas en onderbuikspieren waardoor ongewild urineverlies kan ontstaan. Roken doe je dus best niet, want dit kan leiden tot chronische hoestbuien en andere lichamelijke problemen.

8. Overgewicht

Overgewicht legt extra druk op je blaas en bekkenbodemspieren, waardoor ongewenst urineverlies kan optreden. De verhoogde druk in de buikholte verzwakt en belast deze spieren, wat het probleem nog kan verergeren. Door gewicht te verliezen, verminder je die druk en kunnen de klachten van urineverlies vaak duidelijk afnemen.

9. Ouderdom

Naarmate je ouder wordt, kunnen functies zoals het geheugen, de blaas en de darmen minder goed samenwerken. Vergeetachtigheid of dementie kunnen ertoe leiden dat je de controle over je blaas en darmen verliest. Ook natuurlijke verouderingsprocessen spelen een rol: de blaas en bekkenbodem verzwakken, hormonale veranderingen (zoals tijdens de menopauze) beïnvloeden de controle, en aandoeningen die vaker voorkomen op latere leeftijd kunnen het probleem verergeren.

10. Ziekte

Een beroerte, Parkinson, multiple sclerosis, diabetes en dementie kunnen het zenuwstelsel aantasten en daardoor ook de signalen naar de blaas. Door schade aan je hersenen of je ruggenmerg kun je de controle over je blaas of darmen verliezen. Dit kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de ernst van je aandoening.

Bron: Gezondheidsnet.nl