Wat als Marilyn 50 was geworden

Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.

Een ongewoon kalme ochtend op de redactie. Buiten voor de glazen deur ruist zachtjes het bamboe. Marie, de lay-outster, en ikzelf scrollen door databanken op zoek naar een foto van Marilyn Monroe (p79). Marilyn blijft je aangrijpen, ontroeren. Subliem. Zeker lezen: ‘Blonde’ van Joyce Carol Oates.

Marilyn overleed op 4 augustus 1962. Ze was 36. Zestig jaar geleden dus. Hoe oud zou ze vandaag zijn zonder die overdosis geneesmiddelen/zelfmoord/moord? 96 jaar. Kan je je dat voorstellen? Neen.

– Ze is zelfs nooit 50 geworden!

Ze is inderdaad ontsnapt aan alle stereotypen, banaliteiten en gemeenplaatsen. Aan al die clichés die je uit je vel doen springen en haar te gronde zouden hebben gericht. Neergeschreven of uitgesproken, ook door de meest verbeten feministen en woke adepten. Iemand pakken op zijn leeftijd is een alledaagse en getolereerde vorm van segregatie. Meestal onbewust, zozeer grijpt de conditionering om zich heen.

Dus. Of men had Norma Jeane verweten natuurlijk oud te worden. Zoals men dat doet bij Brigitte Bardot, dat andere icoon. Vreselijk! Ze kan zich toch een facelift veroorloven! En dat grijs haar! Waarom verzorgt ze zich niet, waarom vertoont ze zich zo? Of men had haar verweten dat niet te doen. Zoveel botox dat ze haar voorhoofd niet meer kan bewegen! Zo gelift dat je haar niet meer herkent! Dat platinablond maakt haar ouder, op die leeftijd. Ze lijkt wel een alien; om bang van te worden. Brr, net Madonna. Belachelijk!

Mooi ouder worden. Lelijk ouder worden. Ouder worden. Marilyn draagt een bikini. De verkoopster had haar nochtans de slimme raad gegeven: ‘Ook al zie je er nog goed uit voor je leeftijd, opteer voor een badpak, dat past beter bij hoe oud je bent’. Ze is vertrokken zonder iets te kopen. Ze heeft zich verschanst in haar limousine. Om te huilen van wanhoop, in haar zijden kussens. De roddelpers meende de reden te kennen, stond onder een stiekem genomen foto: MGM zou haar een grootmoederrol hebben opgedrongen. En een fictieve zoon, in de vorm van een acteur van haar leeftijd. Te nemen, of te laten, zou de lookalike van Berlusconi hebben geschreeuwd vanachter zijn bureau!

En toch, nog altijd mooi, Marilyn, ondanks haar 50 jaar. Een compliment? Neen. Lees aandachtig deze woorden. Ze verwijzen naar de vervaldatum. Schoonheid blijft niet duren. Dit is het moment waarop je onzichtbaar en aseksueel wordt. Alles op zijn tijd. In elk geval de tijd om zich te tonen aan de arm van een jongere man. Zij, de cougar! Hij, voor het geld!

Maar misschien, in de marmeren hall van een luxehotel, zou ze op een dag vanuit het geroezemoes dit horen opborrelen: ze was een mooie vrouw toen ze 20 was; vandaag is ze een mooie vrouw nu ze 50 is.

Ze zou ook een mooie vrouw zijn geweest van 96, Marilyn.

Boop-boop-a-doop!