“Weg met het inkomensplafond!”

Christiane Robert, stichtster en bezielende kracht van de vzw Seniorflex, ijvert vol overtuiging voor een herwaardering van de senioren op de arbeidsmarkt. Zo verdedigt ze onder meer dat gepensioneerden onbeperkt moeten kunnen bijverdienen. Een gesprek.

Informatie krijgt u bij Seniorflex vzw, Vergotesquare 10A, bus 10, 1200 Brussel. Of via de website: www.seniorflex.org

Seniorflex is een internationale vereniging ( de ondervoorzitter is Frans) die pleit voor het recht van gepensioneerde om er een winstgevende activiteit op na te houden. De vzw is ontstaan nadat Christiane Robert, toen 59, plots ontdekte dat niemand nog werk had voor haar, ondanks haar competentie.

Wat gebeurde er precies?

Ik ben directeur human resources, gespecialiseerd in jonge hightech bedrijven. Sinds mijn 48ste heb ik zes keer een nieuwe baan gevonden, ik weet dus in principe hoe dat moet. Maar in 2000 was er opeens geen werk meer voor mij. Ik kreeg tientallen reacties van bedrijven met de boodschap dat ik “niet helemaal overeenstemde met het profiel dat ze zochten”, terwijl ik toch niet zomaar op elke advertentie reageerde... Omdat ik altijd een groot engagement voor mijn werk heb gehad en mijn competentie op peil heb gehouden, begreep ik snel dat die weigeringen niets met mijn profiel te maken hadden maar alles met mijn leeftijd.

Wat hebt u toen gedaan?

Eerst liet ik mij als werkzoekende inschrijven en daarna besloot ik mijn overlevingspensioen aan te vragen. Toen kreeg ik te horen dat ik niet meer zou mogen werken, hoewel ik nog geen volledige loopbaan had. Omdat het bedrag van mijn pensioen aan de lage kant was (iets meer dan 1000 euro) wilde ik blijven werken. Maar als zelfstandige zou ik niet meer dan 5900 euro per jaar mogen verdienen als ik mijn pensioen niet wilde verliezen. Vind maar eens werk voor zo’n bedrag! Ik ben in opstand gekomen tegen dat systeem. Ik heb heel mijn leven betaald voor een behoorlijk pensioen. Wat ik uiteindelijk krijg, is niet genoeg en toch verbieden ze mij te werken! Daarom heb ik besloten Seniorflex te stichten.

Wat wil Seniorflex bereiken?

Wij hebben drie doelstellingen. Ten eerste moeten senioren die dat willen het recht krijgen om te werken zonder sociale voordelen (zoals hun pensioen of andere uitkeringen) te verliezen. Die uitkeringen zijn vaak te laag om er fatsoenlijk van te leven. Daarom vragen wij dat het inkomensplafond wordt afgeschaft. Daarnaast willen wij de publieke opinie, de bedrijfsleiders en de politieke besluitvormers tonen dat senioren nog veel te bieden hebben. En ten slotte willen wij de ontwikkeling bevorderen van een soepel, flexibel wettelijk kader, een Senior Partnercontract.

Wat houdt zo’n contract in?

Het arbeidscontract zoals het nu bestaat is niet flexibel genoeg. Wij vragen dat de regering nadenkt over een raamcontract dat senioren de kans geeft om zelfstandige te worden, voltijds of deeltijds werknemer, consultant, leraar enz., zonder maandenlang formaliteiten te vervullen en twee jaar stage te lopen. Dat is ons Senior Partnercontract. Senioren zouden twee uur, vier uur of meer per week kunnen werken, het geeft niet hoeveel, als het systeem maar flexibel is. We zouden zelfs kunnen vertrekken van een bestaand contract, zoals het contract van bepaalde duur, en daar een speciale versie voor senioren van maken.

Wat antwoordt u op het argument dat u werk wilt afnemen van jonge mensen?

Dat je de arbeidssituatie van jonge en oude mensen niet met elkaar kunt vergelijken. Mijn dochter, die ook directeur human resources is, heeft kwaliteiten en een kennis die ik niet bezit. Maar soms vraagt ze mij toch om raad. Samen kunnen wij meer. Jonge en oude mensen zijn geen concurrenten, ze vullen elkaar aan. Maar vooroordelen zijn moeilijk uit te roeien...

U hebt uw standpunt duidelijk gemaakt aan Frank Vandenbroucke, de minister van Arbeid en Pensioenen...

De 50-plussers vertegenwoordigen nu 33 % van de bevolking. Je kunt een derde van de burgers toch niet negeren? Ik heb de minister uitgelegd dat het tijd wordt om de grendels weg te nemen, het inkomensplafond voor gepensioneerden. Volgens de minister zou dat onmiddellijk tot 20 000 pensioenaanvragen leiden. Misschien is dat zo, maar hoeveel senioren zullen niet terugkeren naar de arbeidsmarkt en met hun productiviteit sociale bijdragen opleveren, plus BTW en belastingen? En dan is er nog de besparing op de gezondheidszorg want actieve senioren zullen geen tijd hebben om ziek te zijn! Bovendien zullen de senioren het geld dat ze verdienen niet oppotten maar in de Belgische economie injecteren. Ze willen nu leven, nu consumeren!

Dit alles impliceert eigenlijk een revolutionaire mentaliteitswijziging, zowel bij de bevolking als bij de bedrijven...

Het is een feit dat de bedrijven nogal vijandig staan tegenover de senioren. België heeft trouwens het record van de meeste inactieven boven de 55 jaar. Anderzijds beginnen veel bedrijven te beseffen dat ze bepaalde competenties missen. Een voorbeeld: een KMO heeft misschien behoefte aan een ervaren financieel directeur maar kan zich zo iemand niet voltijds veroorloven wegens te duur. Waarom dan geen beroep doen op een oudere consultant die af en toe inspringt als de werkdruk te groot is? Senioren zijn een reservoir van bekwaamheid en productiviteit dat door de maatschappij over het hoofd wordt gezien. Om daar iets aan te doen, heb je niet alleen een reclamecampagne nodig maar ook een nationaal verbond.

Veel werknemers hebben slechts één droom: zo snel mogelijk met pensioen kunnen. Predikt u niet in de woestijn?

Mensen die willen blijven werken, moeten dat ongehinderd kunnen doen. Bovendien klopt het beeld van de gepensioneerde met het comfortabele inkomen niet met de realiteit. Veel gepensioneerden schamen zich om toe te geven dat ze het moeilijk hebben om rond te komen! Daarom pleit ik voor een winstgevende activiteit: zolang je kunt bijdragen, moet je de kans krijgen.

A Karima Amrous – Foto’s: Isabelle Ferier